Basketballer en jeugdcoach Bo van Oirschot genomineerd voor Sport Awards

SCHIJNDEL | Bo van Oirschot (17) van Basketbal Vereniging Schijndel (BVS) is genomineerd voor jeugdsportvrijwilliger van het jaar. Bo traint samen met Morris de U10 (onder-10) van BVS. Ze doet dit vol overgave en met zichtbaar veel enthousiasme. 

Bo wil haar grote passie maar al te graag overbrengen op jongeren. “Je ziet die kindjes kei enthousiast zijn, dat maakt mij enthousiaster om hen te trainen. Ik leer ze onder meer dat basketbal meer is dan sporten en bewegen. Basketbal is een sport met een eigen cultuur waarin je echt leert te spelen als één team.” De belangrijkste regel in de kleedkamer is daarom: Je speelt voor het team en niet voor jezelf. “Ik probeer ze te leren dat ze de bal niet zelf schieten maar vooral afspelen als een ander er beter voorstaat.” Spelers van haar nemen ooit vriendjes mee naar de training en ouders komen ooit met vragen. “Als ik ze bijvoorbeeld leer om te rebounden dan zijn dat moeilijke Engelse termen om uit te leggen dus als ze vertellen aan de ouders wat ze hebben geleerd vragen ze later aan mij wat dat dan betekent haha.” De leeftijdskloof is klein tussen coach en team, dat merkt ze. “Ze levellen meer met me, ik sta er minder serieus in maar ben duidelijk en er is denk ik meer ruimte voor grappen. Een trainer moet deze mooie sport niet voor hen verpesten.” Bo gaat volgend seizoen ook de U14 trainen. “Het vergt een andere manier van trainen waarbij ik ze meer kan bijbrengen hoe ze een betere techniek krijgen.” 

Geen meidenteam
 Bo speelt zowel bij BVS al bijna 10 jaar als bij Attacus Veghel als spelverdeler. “Ik kan via een talentregeling bij beiden spelen. Schijndel had nooit een meidenteam dus toen speelde ik ook een tijdje in Den Bosch maar dat team viel uit elkaar. Daarna deed ik selectie in Veghel en mocht ik daar in het eerste basketballen.” Het 1.63 meter lange talent speelt daar op het hoogste landelijke niveau en in Schijndel doet ze mee met het mannenteam onder 18. “Stel ik zou nu pas voor het eerst als meisje met hen spelen was dat misschien wat onwennig. Maar ik speel al tien jaar met hen en het is zo normaal.” Vele weekenden is het passen en meten bij welk team ze gaat spelen. Ze kwam met basketbal in aanraking omdat voetbal niet in het Sjors sportiefboekje stond.

Kniebrace
Bo kampt de afgelopen twee jaar met de gevolgen van een afgescheurde kruisband. De revalidatietijd na een operatie duurt tien tot twaalf maanden…alleen ze is nog niet geopereerd. “Ik had een foute diagnose gehad waardoor ik pas na tien maanden wist wat de echte blessure was. Omdat ik al zo lang revalideerde kon ik spelen met een kniebrace maar het is nog niet helemaal hersteld.” Sinds dit schooljaar studeert zij aan Hogeschool Fontys Sportkunde in Eindhoven en vanwege haar studie stelt ze de operatie uit tot na het afstuderen. Sportkunde is een brede opleiding waar je verderop in de studie kan kiezen uit diverse profielen. De studie bevalt Bo erg. “Ik wou héél graag weer spelen en studeren dus besloot ik om niet opnieuw zo’n mentaal zware lange periode in te gaan.” De moeder van Bo nomineerde haar om ‘r een hart onder de riem te steken. “Het is leuk dat ze me heeft genomineerd maar het is niet waarom ik trainer ben. Voor die kinderen en mezelf zou het wel leuk zijn om te winnen.”

Kers op de taart
Lid van organisatie voor Sport Awards Meierijstad, voorzitter van stichting Toegankelijk Meierijstad en genomineerde rolstoeltennisser Riens van Raaij kent Bo al vele jaren van het rolstoeltennis. “Ik weet nog toen ze als klein meisje haar broer Thomas hielp met het rolstoeltennis door ballen op te rapen. Ze heeft toch gekozen voor het basketbal boven het tennis, ze is echt een fanatieke leuke meid.” De nominaties voor de sporter, sportster en sporter met een beperking worden later bekendgemaakt. Het winnen van de Publieksprijs van de Sport Award draagt volgens gesproken genomineerde vrijwilligers niet bij aan de waardering binnen de club en motivatie. Van Raaij: “De Sport Awards zijn méér een kers op de taart na jarenlang vrijwilligerswerk. Vrijwilligers zijn de wortels van een club en vaak onzichtbaar.” Voor de Publieksprijs kwamen honderden stemmen binnen. Het voelt voor Van Raaij dubbel om als medeorganisator van de Sport Awards weer zelf genomineerd te worden, hij weet bovendien niet aan wie hij de nominatie te danken heeft. Voor walkingsporters is vooralsnog nog geen plek bij de Sport Awards. “Het is goed dat ouderen zo fit kunnen blijven en bewegen. Als ze maar niet te fanatiek worden, het gaat erom dat het leuk blijft op een rustig tempo. Misschien gaan we in de toekomst wel walkingsporters nomineren en krijgen ze een aparte categorie.”