De beugelsport vergrijst, maar er is toch nog een lichtpuntje

SCHIJNDEL | Het is ijskoud in de beugelbaan aan de Weidonk in Schijndel, waar het vóór corona altijd zo warm en knus was. Toen de beugelaars aan de rand van de arena het spel aanschouwden. Onder het genot van een potje bier óf iets zonder alcohol, want als je speelde, moest je ook scherp zijn. “Het is veel moeilijker dan het lijkt”, zegt Wim van de Sande terwijl hij zijn vrouw Laura een poging ziet wagen om de bal door het poortje te krijgen. Ze glimmen allebei wanneer ze de baan afkomen. Want ze genieten nog steeds van het spel dat ze veel te lang niet meer mogen spelen.

We warmen snel op bij Jan Hellings binnen. Hij woont in een aanleunwoning aan de beugelbaan. Zijn zoon leeft met zijn gezin in de boerderij op hetzelfde erf. Wim en Laura hebben ook dichtbij hun huis. Ze hoeven maar een weilandje over te steken en staan dan aan de achterdeur. Allemaal spelen ze met regelmaat een spelletje. Normaal gesproken dan...

Enthousiast
“De competitie is nog heel even opgestart, maar daarna was het snel weer klaar”, weet Jan nog. Alle drie kijken ze beteuterd. De afgelopen maanden is er geen enkele competitiewedstrijd gespeeld en ook groepen mochten niet meer voor de lol komen beugelen. Dat werd wel veel gedaan aan de Weidonk. De bar met beugelbaan lenen zich er perfect voor.

Lees woensdag verder in DeMooiSchijndelKrant