‘Waarom wordt zo’n gevaarlijk kruispunt niet aangepakt ‘

EERDE | Op de Eerdsebaan gebeuren vaak ongelukken. Merel Krol schreef ons onderstaande brief.

‘Het is 31 mei 2021, eindelijk begint het heerlijke lente weer door te komen. Ik lig samen met mijn zus te genieten van de eerste zonnestralen. Het is rond de klok van 17.00 uur en ik hoor een ambulance rijden over de Eerdsebaan. Maar goed, inmiddels zijn we dat wel gewend en gaan dus gewoon door waar we mee bezig zijn. Papa is net terug van zijn coronavaccinatie en begint met het snijden van de groentes voor het eten. Inmiddels is het al rond 17.30 uur en is mama nog niet thuis van haar werk terwijl ze meestal toch al wel thuis zou zijn. Wellicht toch nog even aan het overwerken zodat ze haar werk af heeft. Op dat moment komt papa met grote haast naar buiten: ‘Jullie moeten koken, opa is aangereden op de fiets. Mama is erbij’. Je ziet de angst in zijn ogen, het verhaal wat jaarlijks gebeurd bij de oversteekplaatsen van de Eerdsebaan is nu ineens heel dichtbij. Op dat moment gaat er een knop om naar overlevingsstand. Snel aan de slag met het eten, waar is mama? Ff haar locatie checken, oh ze is nog bij het ongeluk. Hopelijk gaat het goed met haar. Na een paar minuten komt ze binnen lopen, onrustig, angstig en veel onwetendheid. Bij aankomst bij de spoedeisende hulp blijkt al snel dat opa een flinke klap heeft gehad. Overal is bloed. Zijn enkel, kaken en tussenschotje in de neus zijn gebroken. In een nek en ruggenwervel zit een scheurtje. Ook zijn er een aantal wonden gehecht. Zijn schedel heeft een kneuzing gehad waardoor er een bloeduitstorting is ontstaan net onder de schedel. Hij ligt op de IC, in afwachting van de nacht. Het is 1.30 uur, er wordt gevraagd of papa naar het ziekenhuis wil komen. Hij heeft verkalkte aderen waardoor hij vocht toegediend krijgt om de doorstroom te bevorderen. Echter kan het zo zijn dat dit de organen fataal worden. Inmiddels zijn papa, ome Hans en tante Marieke allemaal bij hun vader. Ze spreken hem nog wat laatste woorden toe. Rond de klok van 7.00 uur komt mijn lieve opa van 90 jaar te overlijden aan de gevolgen van het ongeluk. Precies 11 dagen na het overlijden van oma hebben wij ook opa af moeten geven en dat door zo’n trieste gebeurtenis wat niet nodig had hoeven zijn. Opa stak over bij het oversteekpunt bedoelt voor fietsers. Ondanks dat opa een ervaren fietser is en bekend is met de weg gaat het mis. Hij kan niet goed de bocht in kijken en ziet, naar verwachting, de auto over het hoofd. In de afgelopen jaren zijn er verschillende dodelijke en niet-dodelijke ongelukken gebeurd bij de fietsoversteken van de Eerdsebaan. Ieder moment weer wordt er naar elkaar geappt: ‘Hoorde jullie de ambulance ook net? Ik hoop dat het mee valt dit keer’. Nooit meer zullen wij oversteken op het punt zonder aan deze verschrikkelijke dag te denken. Opa is altijd een gezonde en fitte man geweest. Heeft 6 jaar lang met lief en leed voor oma gezorgd. Helaas hebben we haar de donderdag voor het ongeluk moeten begraven. Mijn vraag: Waarom wordt zo’n gevaarlijk kruispunt als die van de Eerdsebaan niet aangepakt door de provincie? Hoeveel levens moeten nog ten koste gaan van dit gevaarlijke punt? Hoe vaak moeten wij onszelf nog gaan afvragen wie er dit keer is aangereden? Beste provincie, doe er iets aan. Zorg ervoor dat iedereen veilig over kan steken zonder gevaar.