Column: Bewustwording

Ik kende haar nog van vroeger. Toen ik 15 was, zat ik op de tuinbouwvakschool en had ik een bijbaantje in een winkel, waar zij ook werkte. Later begon zij, laten we haar even ‘Marja’ noemen, een succesvolle winkel. Omdat ik haar nog van vroeger kende en omdat onze wegen elkaar vaak kruisten, sprak ik haar regelmatig. De laatste keer dat dat gebeurde, was net voor de vakantieperiode dit jaar. Ze vertelde dat ze op vakantie zou gaan, en wat haar plannen waren voor daarna. Het leek een gewoon gesprek.

Maar achteraf bleek het geen gewoon gesprek. Het was namelijk het laatste gesprek dat ik ooit met haar voerde. Niet lang na onze conversatie bleek dat Marja ernstig ziek was. Er was niets meer aan te doen en slechts een paar weken later overleed ze al, nog maar halverwege de 50. Ik was op vakantie toen ik het hoorde en ik schrok erg. Ik kon (en kan) me voorstellen dat zij door haar nabestaanden zeer gemist zal worden.

Het plotselinge overlijden van Marja zorgde bij mij ook voor bewustwording. Het deed me weer eens nadenken over wat écht belangrijk is. We maken ons vaak druk om dingen die misschien niet zo heel belangrijk zijn. Daarbij zijn we zo met onszelf en allerlei kleine zaken bezig, dat we anderen daarbij soms een beetje vergeten. Op die manier nadenkend kwam ik ook op de grote thema’s die de wereld op dit moment in hun greep houden: klimaatverandering en de politieke situatie in de wereld. Voedseltekorten, oorlog, bosbranden, overstromingen, extreme droogte. Het deed me beseffen: we denken vaak dat we het slecht hebben, omdat we meer moeten gaan betalen voor stroom, gas of grondstoffen. En natuurlijk: als je daardoor diep in de financiële problemen raakt, dat heb je recht van spreken. Maar voor veel mensen leidt het misschien alleen tot wat minder geld op hun bankrekening, of één keer per jaar minder op vakantie. Bedenk je in dat geval dat het leven ook ineens afgelopen kan zijn. En dat je leed in dat perspectief misschien wel meevalt.

Niemand weet wanneer het leven (plotseling of juist niet) afgelopen is. Laten we ons in de tussentijd bezighouden met wat écht belangrijk is. Oprechte aandacht schenken aan elkaar, de wereld om ons heen, onze kinderen. En aan het feit dat we een mooie planeet willen achterlaten voor volgende generaties. Liefst een versie die beter is dan toen wijzelf de aarde voor het eerst mochten betreden. Dat is een uitdaging, maar laten we in ieder geval positief blijven en voor ogen houden waar we het voor doen. Als we dat allemáál doen, dan moet dat toch lukken?

Bart-Jan van Alebeek
Enirgy