Rare vogels in de Beemd

Toegegeven, je hebt nogal wat fantasie nodig: als je honderd jaar geleden door de Deken Baekersstraat liep, keek je zó de hooilanden van de Beemd in. Één lappendeken van natte, bloemrijke graslandjes, bevolkt met veel vogels, vlinders en salamanders. Dat was toen: nu loop ik over een paadje, waar ik uitkijk over één van de laatste authentieke hooilandjes van de Beemd. Inmiddels maakt het al vijfendertig jaar onderdeel uit van het heempark, ingesloten door bebouwing en straatwerk. Door de overvloedige regen is het wel een erg nat stukje beemd geworden. Ik ben ook heel benieuwd wat het voorjaar brengen zal…

In een flits zie ik vanuit mijn ooghoek iets voorbij vliegen. Een ontsnapte kanarie, of parkiet? Ik krijg een tweede kans, want de “onbekende” gaat pontificaal bovenop de heg zitten en laat zich uitgebreid bekijken. Hé, een roodborstje? Nee, toch niet… De kop klopt, maar onder de keel is alles wit: het lijkt of hij een witte coltrui heeft aangetrokken. Dus toch een roodborstje, maar wel met een afwijking. In de natuur komt het vaker voor: het heet leucisme. Of simpel, het ontbreken van pigment op bepaalde plekken. Het is geen albino, want er is geen sprake van rode ogen. Zou het gaan om een roodborstje wat hier overwintert, en dus binnenkort vertrekt naar het hoge noorden? Of zou het een standvogel zijn, die hier voor oranje-witte nakomelingen gaat zorgen? We gaan het zien: in beide gevallen mag-ie wel oppassen voor sperwers en andere jagers. Als je zo opvalt, ben je als wit roodborstje zó het haasje…