Een goedlachse Schijndelse kapper uit Syrië met een Brabants accent

SCHIJNDEL | Knippen en kleuren, brushen en blazen. De Schijndelse kapper Samir Mahmoud (29) weet wat hij doet en laat je herboren zijn zaak uit gaan. Acht jaar heeft hij in Zweden gewoond en woont inmiddels al een tijdje in Nederland. Samir is geboren en opgegroeid in Syrië en sinds 2005 kapper. In Aleppo heeft hij zichzelf het kappersvak eigen gemaakt. Een gedegen bagage, want in Syrië moet je heel wat ervaring hebben, voordat je überhaupt het vak mag gaan uitoefenen. Deze ervaring brengt hij in Schijndel sinds 2019 in de praktijk. 

Door: Caroline van der Linden

Leuk om eens met hem in gesprek te gaan en hem nog wat beter te leren kennen. Ik word hartelijk ontvangen in Samir’s Barbershop & Kapsalon aan de Hoofdstraat in Schijndel en al snel zijn we verweven in een gesprek over zijn komst naar Nederland. ‘’Zo’n twee maanden voor de oorlog in Syrië ben ik op zeventienjarige leeftijd met mijn broers, mijn zus en haar zoon naar Zweden gegaan, omdat daar een oom van mij woont”, vertelt Samir. ‘’Mijn vader en moeder zijn later nog gekomen. In Aleppo was het destijds nog rustig, maar we hoorden dat het in een andere stad in Syrië goed mis ging.

Mijn vrouw is ook van Syrische afkomst en is samen met haar familie naar Nederland gegaan. Omdat zij hier woonde en studeerde heb ik me hier ook gevestigd. Een of twee keer per jaar zoek ik mijn familie op in Zweden.

Voordat de oorlog uitbrak in Syrië was het leven er goed en veilig. Tot op de dag van vandaag hecht ik enorm veel waarde aan veiligheid. Ik vind het zelfs belangrijker dan eten en drinken”, zegt Samir overtuigd en vertelt verder.

‘’De eerste vijf jaar dat we in Zweden woonden hadden we het erg moeilijk. Elke keer als we iemand spraken uit ons geboorteland, hoorden we dat er een bekende omgekomen was of gewond was geraakt, een vriend, de vader van de buurman of noem maar op. Elke keer braken we in tranen uit. Ook lukte het leggen van contact vaak niet. We waren fysiek niet daar, maar in ons hart waren we er wel. Echt verschrikkelijk. Ik ken inmiddels heel veel mensen die gestorven zijn of van wie we tot op de dag van vandaag niet weten waar ze zijn.

Het enige wat ik hier kan en kon doen, is geld en kleding sturen om te helpen. Tijdens mijn verblijf in Zweden had ik ook een kapperszaak. Ik kon en kan hier nu nog steeds werken, dat voorrecht hebben de mensen in Syrië niet. Het was er niet veilig en het is er nog steeds niet veilig. De oorlog in Syrië is een van de meest verwoestende oorlogen uit de recente geschiedenis en het geweld zal voorlopig niet stoppen.

Als ik nu terug zou gaan naar mijn geboorteland zou ik direct opgepakt worden om in militaire dienst te gaan. Je kunt niet zeggen dat je dat niet wil. Ik ben er nu bijna twaalf jaar niet meer geweest.

Ik kijk niet veel naar andere oorlogen op tv, onze oorlog is genoeg. Op veel plaatsen in de wereld is er strijd, dat zal ook nooit stoppen. Als je hier in Nederland woont, zou het niet anders moeten zijn, dan dat je je gelukkig voelt. Nederland is een goed land, het is veilig, natuurlijk betaal je veel belasting, maar het is hier daardoor wel goed geregeld. Kijk naar andere Europese landen, daar is het vaak lang niet zo goed als hier. Dat is hoe ik er tegenaan kijk. De mensen hier moeten blij zijn, maar het valt me op dat er toch veel geklaagd wordt, over de regering, het werk of het weer. Dat snap ik niet. Dit is niet goed of dat is niet goed, maar kijk eens naar andere plekken in de wereld wat daar gebeurt.” Als je blijft klagen zul je nooit tevreden zijn, doe je dat niet, dan heb je hier een goed leven, vindt Samir.

“Al mijn aandacht gaat uit naar mijn werk. Ik werk soms twaalf, dertien uur per dag, in ieder geval altijd zoveel mogelijk, zeker niet te weinig, vijf dagen per week. Ik voel me fijn hier in Schijndel, een mooi dorp met vrijwel allemaal vriendelijke mensen en alles is goed geregeld. Kijk naar de mensen hier uit de straat. Ze maken gezellig een praatje en helpen me altijd graag, bijvoorbeeld als ik iets nodig heb of als er iets kapot is. Ze verwachten er niets voor terug, we helpen elkaar als vrienden. Ontzettend fijn. Mensen die niet vriendelijk zijn, heb je natuurlijk overal, in ieder land, daar moet je gewoon niet te veel energie in stoppen. Ik ben heel tevreden, bijna iedereen kent me hier en weten dat ik mijn werk goed doe.

Enorm dankbaar ben ik dat ik hier zo goed opgenomen ben, want het eerste jaar in Nederland was moeilijk. Nieuwe mensen, een nieuwe cultuur, de taal die je niet kent, werk en een huis zoeken. Toen ik pas een jaar in Nederland was en met mijn zaak begon, ontmoette ik Frans Abrahams uit Schijndel. Hij was van oorsprong leraar en toen op een leeftijd van 82 jaar. Mijn Nederlands was destijds zeker niet goed. Ik vertelde hem dat ik op zoek was naar iemand die me de taal kon leren. Hij zou het me laten weten als hij iemand wist. Twee dagen later belde hij dat hij me wilde helpen door les aan me te geven. Vanaf toen kreeg ik iedere maandag les of bij hem of bij mij, meer dan zestig lessen. Hij heeft me ontzettend veel over Nederland geleerd. Hij was erg goed voor mij. Helaas is hij tweeëneenhalf jaar geleden overleden. Een moeilijk afscheid. Hij was als familie voor mij, mijn opa, snap je. Net als zijn vrouw Christine, zo aardig. Frans had voor mij een boekje gemaakt met Nederlandse woorden, daar kijk ik nog regelmatig in”, vertelt Samir enthousiast.

,,Wat leuk dat je met mij dit gesprek aan wilde gaan”, sluit hij af. ,,En sorry hoor, ik kan goed Nederlands, maar het uitspreken ervan is soms nog wat moeilijk”, verontschuldigt hij zich. ,,Gelukkig heb ik het boekje van Frans Abrahams nog”, zegt hij lachend. Alhoewel ik hem een compliment moet maken omdat hij de Nederlandse taal al erg goed beheerst. Hij is zelfs al met de volgende uitdaging bezig, door het bestuderen van een boekje met het Brabants dialect, want ook dat wil hij onder de knie krijgen om de gesprekken van zijn klanten onderling nog wat beter te kunnen volgen.

En dat hem dat al aardig af gaat, blijkt als hij de deur netjes voor me openhoudt en me met een grote glimlach bedankt voor de komst en me uitzwaait zoals we dat in Brabant doen met HOUDOE!!!