1000e wedstrijd voor Frank van Oorschot
SCHIJNDEL | Een unieke mijlpaal die maar weinig leden behalen. Sterker nog, binnen Schijndel/DE WIT was er tot op heden nog maar één speler meer die 1000 wedstrijden aantikte, en dat was zijn eigen broer Ger. Een prestatie van formaat die dus niet voor iedereen is weggelegd. Je kunt daarmee wel stellen dat voetbal door de aderen stroomt bij de familie Van Oorschot.
Frank, geboren in ’54, is met zijn twee oudere broers, Ger en Peter, opgegroeid in de Hoevenbraak in Schijndel. Samen met zijn broers heeft hij heel wat uurtjes op de groene matten van Schijndel/DE WIT doorgebracht. Hij was namelijk 8 jaar oud toen hij met voetballen begon, destijds nog RKSV Schijndel. Op 13 april 1997 werd Frank officieel gehuldigd voor zijn 500e wedstrijd en dan nu op 6 juni aanstaande is het zijn 1000e wedstrijd.
“Tijdens mijn ‘hoogtijdagen’ in het 2e speelde ik rechtsbuiten, later verschoof dat naar linksback. Naarmate de jaren verstreken en de snelheid eruit was, verplaatste mijn positie in het veld zich steeds verder naar achteren en erbuiten. Het zal wel iets met leeftijd te maken hebben,” grapt Frank. Het laatste jaar nu na de coronaperiode is Frank grensrechter.
Piekmoment
Frank is natuurlijk even gevraagd naar zijn ‘piekmoment’. “Op mij hoogtepunt speelde ik reserve in de 2e klasse. Overigens heb ik ook één keer het 1e elftal met mijn talenten mogen aanvullen. Dit was tijdens een uitwedstrijd tegen T.S.V. Longa in Tilburg. Het waren weliswaar de laatste 5 minuten van de wedstijd, die we volgens mij ook nog eens verloren hadden. Maar het was een heel mooi moment. Ik speelde deze wedstrijd namelijk samen met mijn 2 broers.”
Gebroken enkel
Frank heeft meerdere kampioenschappen mogen vieren. Hoeveel het er exact geweest zijn, weet hij niet meer precies. Dat ze uitbundig gevierd werden wel. “De platte kar kenden we toen nog niet. Maar het was zeker twee dagen feest. Ook de dames deden gezellig mee en op maandag kwamen we allemaal even terug naar de kantine voor een laatste ronde.” Zijn mooiste wedstrijd is voor Frank lastig te benoemen. “Ongetwijfeld zijn dit de kampioenswedstrijden geweest.” Blessures zijn hem gelukkig door de jaren heen bespaard gebleven. “Tegen het 2e van Heesch, zo’n 38 jaar geleden, heb ik eens mijn enkel gebroken. Hier kwam ik echter pas enkele weken later achter. Ik bleef er met werken maar last van houden. Daarom uiteindelijk toch de dokter maar eens bezocht, bleek het een kleine breuk te zijn. Maar los daarvan ben ik gelukkig redelijk gespaard gebleven.” Wellicht een van de redenen dat Frank op 67-jarige leeftijd nog steeds op het veld te vinden is. “Dat, maar ook het feit dat ik nog steeds heel veel plezier beleef aan het spelletje. En ik voelde me ook altijd gesteund door Marianne, mijn vrouw en vroeger toen ik nog klein was, mijn ouders.”
Natuurlijk hebben we nog even gepolst wie op dit moment Frank’s favoriete speler en club is. “Qua club is dat altijd PSV geweest. Tja, dat is natuurlijk een open deur als je onder de rook van Eindhoven woont! Qua speler heb ik veel sympathie voor Tadic van Ajax. Een sociaal en vaardige speler.” Iets waar Frank waarde aan hecht. “Je bent als speler van een team belangrijk, samen als team beoefen je de sport en niet als individu. Daarnaast vind ik ook respect tonen een belangrijk onderdeel van sport.” En daar zijn we helemaal mee eens.