Mien (l) houdt innig de hand vast van Frans (r). Foto: Wiek van Lieshout
Mien (l) houdt innig de hand vast van Frans (r). Foto: Wiek van Lieshout Foto: Wiek van Lieshout

Frans en Mien voelen elkaar al 60 jaar aan

Human Interest Human Interest 955 keer gelezen

SCHIJNDEL | Frans en Mien van Alphen vieren op 26 april hun zestigjarige huwelijk bij café-zaal De HeerenMeester. Het werd dus hoog tijd voor een bezoekje om te praten over liefde, houden van, elkaar aanvoelen zonder woorden en het mooiste wat de twee ooit is overkomen.

Door: Cis van Pinxteren

Leon vertelt: “Ons pap is altijd heel rustig maar ook gezellig. Als er een feestje is dan is hij als eerste binnen en als laatste naar huis. Al moet ik zeggen dat de broers en zussen van ons pa niet anders zijn.” Het koppel weet nog niet hoe het jubileumfeest eruit gaat zien, de vijf kinderen van hen Henri, Ton, Leon, Ellie en Monique maken er een verrassing van. Leon: “Onze hele familie komt met alle neven, nichten, ooms, tantes en natuurlijk ook de veertien kleinkinderen. En de grootte trots van ons pa en ma, hun achterkleinkind Lott.” De grootouders uiten zich gelukkig en dankbaar voor het hebben van zoveel gezonde (klein)kinderen. “Wat wil je nog meer”, zeggen ze in koor. Leon: “Pap is daar het meest trots op. Dat de kinderen en kleinkinderen vaak thuis komen en menig kleinkind altijd eerst een knuffel aan opa of oma geeft voordat ze weer gaan.”

Foxtrot
Frans en Mien ontmoetten elkaar in een danstent. “Er was een orkestje en alle mannen kozen een zittende dame om mee te dansen. Ik weet niet op welk nummer we dansten maar die avond vroeg ik of ik ze naar huis mocht brengen, zo is het begonnen”, vertelde ex-metselaar Frans. Jarenlang dansten ze samen tijdens het uitgaan of op de kermis. “Frans moest eerst thuis melken maar hij wilde gaan dansen met Mien dus kocht het melken af voor één gulden bij z’n zus zodat hij toch kon dansen. Nu dansen we ook nog weleens samen, we kunnen goed de foxtrot”, aldus Mien. De relatie groeide sindsdien met de jaren mee. Mien: “Dat houden van, dat groeit pas als je getrouwd bent en kinderen krijgt. Heel anders is dat dan verkering hebben, je waardeert elkaar meer. Je voelt elkaar aan zonder woorden, je weet wat je aan elkaar hebt en wat ieder fijn vind.” Dochter Monique weet onder woorden te brengen wat haar moeder en vader zo aan elkaar waarderen. “Ons pap waardeert echt het zorgzame van ons mam en zij vindt het mooi dat hij altijd rustig blijft.” Het vertrouwen in elkaar in voor- en tegenspoed blijkt naar eigen zeggen het geheim van het gelukkige huwelijk. Op 26 april 1962 zijn ze dan ook getrouwd en in Mariahout gaan wonen. In 1977 zijn ze naar Wijbosch verhuist.

Militairen in schuur
Voordat het koppel in hartje Schijndel ging wonen hadden ze daar eerst een mestkippen- en later een legkippenboerderij. Leon: “Er was altijd volk bij ons. Zelfs militairen die in de bossen moesten oefenen sliepen bij ons in de schuur. Ons mam vond het mooi om hen te verzorgen door ‘s morgens een eitje voor ze te bakken met een kopje koffie. Iedereen was welkom.” Frans bouwde het nieuwe huis waar Mien en hij introkken na het huwelijk en ook het huis daarna. In deze twee huizen zijn hun vijf kinderen geboren. Frans en Mien doen hun eigen ding in hun vrije tijd. Frans fietst behoorlijk vaak voor zijn 88ste levensjaar, maar liefst 5700 kilometer in 2021. Daarnaast kaart en biljart hij graag. Vanwege corona pakten ze samen nieuwe hobby’s op: puzzelen en kaarten. Mien doet al vijftien jaar vrijwilligerswerk bij de Schijndelse zusters met bijvoorbeeld spelletjesavonden en het mede verzorgen van de kerkdienst. “Bij de zusters voel ik me thuis. Daar ben ik welkom, men vraagt daar niet naar je zorgen maar hoe het gaat en iedereen is altijd gastvrij.”

Zonder gemopper
De Maria- en jezusbeeldjes zijn talrijk in het appartement, dat geeft aan dat ze nog steeds katholiek gelovig zijn. “Ik vind het héél mooi en respectvol dat de kinderen, ook al komen ze niet meer in de kerk, op de 24ste de mis gaat bijwonen zonder gemopper voor ons jubileum”, aldus Mien. Van de zestien huwelijken van broers en zussen van Frans en Mien tellen er twee nu zestig jaar. “Het is niet iedereen gegeven. Ik vind het jammer dat anderen dat niet kunnen vieren”, vindt Mien. Desalniettemin kijken ze beiden in goede gezondheid vol verwachting uit naar het feest van een bijzonder diamanten jubileum.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant

Het laatste nieuws

Uit de krant