Diamanten echtparen trouw aan elkaar voor 60 jaar

SCHIJNDEL | Niet één maar twee diamanten huwelijken kunnen deze maand gevierd worden. De echtparen Van Heesakkers-Boxtel en Doreleijers-Heessels zijn de gelukkigen, lees hier hun verhaal.

Door: Cis van Pinxteren

Bartje en Gratje, zo luiden de koosnaampjes van Bart (87) en Grada (79) van Heesakkers-Boxtel. Het trouwe koppel viert haar jubileum deels thuis en deels in het Tramhuys. Bart: “We hoorden gelukkig van hen dat we daar mogen feesten. Thuis gaan we het vieren met ons Tonnie, ons enig kind.” Op de uitnodiging zie je hun huwelijksfoto (zie foto) in het zwart-wit. Het Schijndelse koppel wordt niet de enige die deze julimaand na zestig jaar lief en leed te delen het unieke jubileum kunnen vieren.

Iedere dag bezoek
Willy (83) en Diny (82) Doreleijers-Heessels gaan het huwelijksjubileum meerdere dagen vieren. Willy woont namelijk sinds anderhalf jaar in het Sint Barbara in Wijbosch vanwege zijn dementie, lichamelijk blijkt hij nog kwiek maar geestelijk gaat hij achteruit. “Het is helaas zoals het is, je kunt er weinig aan doen. Vorig jaar mocht ik drie maanden niet komen vanwege corona, maar nu kan ik hem iedere dag bezoeken”, vertelt Diny. Nadat ze bewoners trakteren zal er aankomende zondag een bescheiden feest gehouden worden met naaste familieleden, in de weken daarna komen enkele gasten verspreid op de koffie. Diny: “Willy vindt het héél gezellig dat hij mensen na lange tijd weer ziet.” Op Willy’s kamer staat een wissellijst met daarop alleen maar foto’s met zijn gezin, kinderen, kleinkinderen en z’n drie achterkleinkinderen. In zijn oude huis bewaart Diny tevens veel fotoboeken met daarin mooie herinneringen, waaronder die van het vijftig jarige huwelijksjubileum. De kaarsen in het 60-jaar oude huis van Bartje en Gratje herinneren ook aan het zilveren (25 jaar), Saffieren (45 jaar) en gouden jubileum. “We hebben die mooie kaarsen maar niet opgebrand, dat is toch zonde van zulke mooie kaarsen”, zegt Grada.

Onvergetelijke ontmoetingen
Diny ontmoette Willy in Schijndel op een culturele dag van de KAJ (Katholieke Arbeidersjeugd) in 1957. “Ik met twee Gestelse vriendinnen op de fiets naar Schijndel en daar heb ik m’n man leren kennen. Vanaf toen waren we twee handen op een buik en deden alles samen”, vertelt Diny enthousiast. Dochter Willemijn weet nog goed dat haar vader het gezellig vond om mee te gaan winkelen. Diny: “Reizen dat zat in ons bloed, we hebben jarenlang een nationale treinkaart gehad.”

“Wij zijn mooi bij elkaar gekomen en bij elkaar gebleven”, vertelt Bart vrolijk. Dankzij een ziekenhuisbezoek bleek hij de liefde van zijn leven aan over te houden. Bart: “Ik kwam in het ziekenhuis te liggen, van het bier, en toen zeiden ze dat zij misschien meekwam met haar ouders. Ik zei dat als ze vanavond zou komen ik ‘r zou kussen. ‘Zoenen kan geen zonde zijn’ heb ik begrepen uit dat mooie liedje.”

Een huwelijk blijkt een kwestie van geven en nemen, of ketsen en terugketsen. “Hij noemt vrouwen van het koor altijd schatjes, hij heeft nu zoveel schatjes dat ik niet meer jaloers hoef te zijn”, zegt Grada met een knipoog.

Trouwring anekdote
Aan Bart zijn trouwring zit een rijk verhaal. “Mijn zwager was net als ik stukadoor. Hij vroeg me eens of hij mijn werktrui mocht krijgen. Ik zei: ‘Dat is goed maar dan krijg ik jouw ring’ en sindsdien heb ik deze trouwring.”

Tijdrovende liefhebberijen
Het toeval wil dat Willy en Bart beiden een hobby delen: accordeon spelen. Willy wist rond zijn zestigste het te leren, hij speelde in het gezelschap Gruppo Dal Segno. Bart speelt in een smartlappenkoor dat vanwege corona al tijden niet meer optreed. Grada zit liever achter de bank televisie te kijken, al is ze daartoe deels gedwongen omdat ze moeilijk kan lopen. Tot de Janssen de Wit kousenfabriek stopte in 1985 heeft Willy daar zo’n dertig jaar gewerkt. Na 30 jaar te werken bij de Janssen de Wit kousenfabriek tot en met 1985 repareerde Willy antieke klokken, daar staan nog meerdere van in zijn vroegere huis. Diny puzzelt liever en doet met alle liefde veel handwerken en kaarten. Het echtpaar woonde na zes jaar in de Vicaris Aertsweg 33 jaar in het huis naast het huis waar ze nu 21 jaar in wonen. “Het is een mooie tijd geweest”, besluit Diny.