Meneer Geert met enkele leerlingen voor bs De Heijkant. Foto Wiek van Lieshout.
Meneer Geert met enkele leerlingen voor bs De Heijkant. Foto Wiek van Lieshout. Foto: Wiek van Lieshout

Meester Geert gaat genieten van zijn pensioen

Human Interest Human Interest 974 keer gelezen

Geert van de Wetering (65); zo’n tweeduizend kinderen had hij door de jaren heen in zijn klas. Of hij ze nu de tafels leerde of de provincies van ons land, hij genoot ervan. Nog maar enkele schoolweken, dan doet hij de deur achter zich dicht en neemt hij afscheid van het onderwijs. De bevlogen allround leerkracht blikt terug op bijna 44 onderwijsjaren, al maakt corona de slotfase net wat anders dan gedacht. 

Door: Caroline van der Linden.

Geboren op de Markt, in het ouderlijk huis, tegenwoordig de vestiging van Gerits Mode, zoon van meester van de Wetering, die destijds directeur van de mavo was, groeide hij op in een gezin van tien kinderen, waarvan er acht in het onderwijs terecht kwamen. Geert startte op het gymnasium, ging later naar de havo, kwam zelfs nog op de mavo bij zijn vader terecht en eindigde met havo top, voordat hij naar de pedagogische academie in Veghel ging. Bij de nonnen behaalde hij in 1978 zijn acte. “Dus als kinderen tegen me zeggen waar ze naartoe gaan, kan ik altijd zeggen: “Daar heb ik ook gezeten”, zegt hij lachend. Hij werd aangenomen in Schijndel in een tijd dat er weinig banen voor handen lagen, maar via de heer Vloet, die samen met zijn vader leerkracht en tevens voorzitter van het schoolbestuur was, had hij een streepje voor. De beste man zag Van de Wetering staan en dacht: “Die moeten we hebben”. In eerste instantie lag zijn ambitie bij gymleerkracht, maar op advies van zijn vader, die het toch wel een erg gevoelig beroep vond - mocht hij geblesseerd raken - richtte hij zich op basisschoolleerkracht. Hij werd een leerkracht waarbij respect, duidelijkheid, consequentheid en humor goed samenvatten wat hem kenmerkte, met niet te vergeten het rekentalent dat hij van zijn vader meekreeg. “Ik heb er nooit spijt van gehad en het altijd met heel veel plezier gedaan”, zegt Geert. “Het is een prachtig beroep, je kunt alle vakken geven en hebt een bepaalde vorm van vrijheid.”

Wachtwoorden
Vier jaar lang werkte hij op ‘de Hoevenbraak’ in Schijndel met een zeer gemêleerd gezelschap, waaronder een zuster als directrice en een paar kloosterlingen voor de klas. Met nog eens zesentwintig jaar op “de Vossenberg”, aan de andere kant van Schijndel, ging hij na dertig jaar de vervangerspool in. Hij gaf les aan alle groepen op zo’n veertig verschillende scholen in de omgeving van Rooi tot Cromvoirt. “Flexibel zijn is dan wel een vereiste, want voordat je soms begonnen bent, heb je vaak al heel wat wachtwoorden gehad”, lacht Geert. Met zijn blokfluit standaard in zijn tas ging hij dagelijks op pad. Afkomstig uit een muzikale familie speelde hij alle repertoires op zijn fluit. Van de Sound of Music tot Sinterklaasliedjes, van Nederlands tot Japans. Natuurlijk wil ik dat wel even horen en al snel gaan de Japanse klanken door de keuken “Sinterklaze kamikaze, jamaha, akai”. “Ja, dat vinden de kinderen leuk”, zegt Geert lachend. Wanneer er geen vervanging nodig was stond hij op zijn thuisschool “de Heijcant” in Schijndel. Hier deed hij de remedial teaching (rt) taken en had het altijd prima naar zijn zin.

“Ik heb heel wat veranderingen in het onderwijs meegemaakt”, vertelt hij. “Vroeger was het tachtig procent leerstof en twintig procent opvoedkunde. Tegenwoordig is het bijna andersom. De mentaliteit van de kinderen is veel veranderd, alleen de concentratie al. Er zijn steeds meer kinderen die voor en na schooltijd achter de computer zitten en anders nog weinig zien. Dat vind ik persoonlijk geen goede zaak. Wat ook een hele verandering was, was de overgang van het krijtbord naar het digitale. Ik was helemaal niet zo’n held met computers, maar ben er ondertussen redelijk bedreven in. Wat ik altijd erg belangrijk heb gevonden en nog steeds vind, is rust, regelmaat, orde en respect, in welke vorm van onderwijs dan ook. Ik heb op Jenaplanscholen gestaan, unit onderwijs gedaan, groepen onderwijs en hoekenwerk. Ik heb alles gezien en gedaan. Je kunt overal meedraaien als die basisfactoren maar staan. Het voordeel van de vervangerspool is dat je up to date blijft. Je hoort en ziet veel en pikt er de dingen uit die je kunt gebruiken. En niet meer deel hoeven te nemen aan de vergadercultuur, was ook een voordeel”, lacht Geert.

“Ik heb gedurende mijn onderwijstijd veel leuke dingen meegemaakt, zoals vossenjachten en kampen. Ik ben zelfs een keer als indiaan te paard de speelplaats opgereden, dat was geweldig. Ook weet ik nog dat ik ooit veilingmeester was. Aan ouders werd gevraagd om een tientje te betalen en dan zou ik bij manege Van den Oetelaar in Schijndel paardrijles geven aan de mensen die zich opgegeven hadden. Dat bracht rond de zes-, zevenhonderd euro op, dat was een groot succes. Ook deed ik mee met het Stedenspel van de NCRV (tv). Met twaalf bussen kwamen we aan bij de Rijnhal in Arnhem, bij het onderdeel sport. We wonnen tegen Kampen en Goes. Vierhonderd kinderen keken thuis mee voor de buis en bij terugkomst in Rooi, hebben we de hele nacht door gefeest. Een geweldige ervaring.

Natuurlijk heb ik ook weleens minder leuke dingen meegemaakt, waarvan ik het ergste nooit meer vergeet. Twee leerlingen uit mijn groep 8, van basisschool “de Vossenberg’ in Schijndel verongelukten op de Vresselseweg. Dat is nu zo’n dertig, vijfendertig jaar geleden. Het meisje was jarig. Ze vertelde in de klas dat ze ’s avonds ging kegelen bij de Vresselse Hut. Opa zat voorin de auto en reed terug naar huis. Vanuit de Vresselseweg reed hij de Lieshoutseweg op, zag een vrachtwagen niet en kwam er met de auto onder. Twee kinderen overleden, waarvan het meisje dat jarig was. Het meest vreselijke wat ik ooit heb meegemaakt. Daar had ik op de opleiding niet voor geleerd. Ik deed mijn verhaal in de kerk, iets wat ik nooit meer vergeet.

Een onderwijsperiode dus met veel geweldige momenten, maar waar ook de donkere kant van het leven zich voordeed. Geert woont inmiddels samen met Willemien in Nijnsel op de geboortegrond van zijn moeder (Sijbers), waar hij naar hartenlust op professionele wijze zijn paarden houdt en altijd in de weer is rondom huis. Met een groot hart voor onderwijs, is het dan ook niet zo gek als er op het moment dat ik er ben een collega op de stoep staat om wat mest te komen halen voor het paard van Sinterklaas. Geert is dan ook zeker niet te beroerd een handje te helpen, om het voor de kinderen zo levendig mogelijk te maken. Dat zit in zijn genen, toch komt het afscheid snel dichterbij, want 22 december is het zover, dan zeggen zijn leerlingen: “Meester Geert, geniet van uw pensioen!”

Lekker pilsje
In verband met corona zal het afscheid wat anders verlopen dan gepland. Hij had al uitgedacht om paard te gaan rijden met zijn collega’s, de bar was al afgehuurd voor koffie, gebak en een lekker pilsje, het schoolbestuur en collega’s waren al uitgenodigd en als kers op de taart zou zanger en conciërge van “de Heijcant” René Ulehake zijn zangkunsten vertonen. “Natuurlijk jammer, maar het is zoals het is”, laat Geert weten. “Zolang ik gezond mag blijven en kan genieten van de tijd die komen gaat, is dat het allerbelangrijkste.” En vervelen zal hij zich niet, met op z’n tijd een potje voetbal, volleybal of hardlopen, zijn deelname aan carnavalsclub de deurdouwers, supporteren bij het tennissen van zijn dochter Marjon en zijn zoon Simon die bij Rhode 1 voetbalt en natuurlijk niet te vergeten zijn grote hobby paarden.

“Van het lesgeven heb ik tot op de dag van vandaag genoten”, sluit Geert af. “Ik zal de contacten met de kinderen en collega’s zeker gaan missen. Ik ben altijd heel fijn ontvangen op de verschillende scholen. Ik hoop dat ik een positieve bijdrage heb kunnen leveren in het onderwijs en ik wens mijn collega’s en leerlingen dan ook heel veel succes in de toekomst.”

Geert van de Wetering. Foto Wiek van Lieshout.
Afbeelding
Afbeelding
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant

Het laatste nieuws

Uit de krant