Annet Blummel: veertig jaar lang tandartsassistente

SCHIJNDEL | De nestor van de Schijndelse tandartsassistenten is toe aan pensioen. Na veertig jaar werk stopt Annet Blummel. “Je moest een dag uittrekken om naar de tandarts te gaan.”

Door: Cis van Pinxteren

Hoe het begon? “De tandarts Ernst Visser vroeg aan m’n zus tijdens haar behandeling of ze misschien de nieuwe tandartsassistente wilde worden. Ze kwam thuis, vertelde het en ik zei ‘dat moet je doen’. De tandarts naast hem zocht ook een assistente en ik wilde weg uit het duffe kantoor waar ik werkte.” De zussen gingen samen solliciteren met de boodschap dat ze hen allebei konden aannemen…of geen. “Dat was best wel stoer om te doen als zeventienjarige, dat vonden zij ook.” Zo geschiedde het, haar opleiding tot assistent volgde ze daarna intern in de praktijk.

Hogar Español
Annet begon in 1973 bij het voormalige Hogar Español, het Spaanse huis, aan de Europalaan. Haar werkgever heette Jaap Versluis en begon met een spreekuur van acht tot negen uur. “Er kwamen veel mensen die er al járen niet geweest waren en alle dertig of veertig stoelen in de wachtkamer zaten vol. Je moest een dag uittrekken om naar de tandarts te gaan.” Aan tandheelkunde of schooltandverzorging werd toen minder gedaan. Drie hele klassen gingen per keer woensdagmiddag langs bij de tandarts om diezelfde middag gecontroleerd te worden. Naderhand verviel het spreekuur en werd op afspraak gewerkt. Dat betekent meer bellen, flexibeler werken en minder wachtrijen. “Je merkt nu niet hoe druk het is in deze praktijk, we houden de praktijk wel bewust klein. Vroeger had je veel meer spoedgevallen. Veel kinderen poetsten niet en deelden met het gezin samen een paar borstels.” Patiënten zijn tegenwoordig bewuster van de behandelingen en hun tanden.
Toen Annet kinderen kreeg, koos ze ervoor om thuis te zijn en tijdelijk te stoppen om enkele jaren daarna het werk weer stilaan op te pakken. De tandartsenpraktijk waar ze nu werkt ontstond na een overname van tandartsen Martine Bakx en Petra Bolk. “Ze vroegen of ik het leuk vond om preventieassistente te worden, dus kinderen te behandelen en onder andere tandsteen weg te halen. Na een opleiding kon ik patiënten zelf behandelen.” Rustig blijven en met mensen meedenken, zo stelde Annet veel patiënten gerust. “Gewoon even een praatje maken of iemand zijn hand vasthouden. Het is een heel iets voor mensen die zenuwachtig zijn om verdoofd en behandeld te worden.” Blummel zal de contacten erg gaan missen. “Het was altijd fijn werken hier met leuke patiënten en aardige collega’s. Ik krijg regelmatig bedankjes. Als feestelijke afsluiting gaan we met ons personeel eind november een dagje naar de Efteling en uit eten.”