Bram Voets: ‘Ons doel is gemeenschappelijk’

SCHIJNDEL | In deze rubriek zoeken we Schijndelse families op die een bedrijf runnen. In Schijndel of daarbuiten. Dat kan jaren terug gaan, met wortels in de eerste helft van de vorige eeuw. Maar het kan ook een bedrijf zijn dat veel minder lang bestaat. Als het maar familie is dat samen aan het roer staat. Voor de tweede aflevering van Het Familiebedrijf hebben we ons zelf uitgenodigd bij Voets specialiteiten. Wie kent Cor niet? Hij heeft de zaak inmiddels al enige tijd overgedragen aan zoon Bram en ook zijn andere zoon Don werkt binnen het bedrijf. Het wordt een smaakvol interview in een goedgevulde showroom.

Door: Jeroen van de Sande

Voor ik het weet zit ik daar. Ik waan me in een snoepwinkel voor volwassenen en het valt me op dat ik producten zie die ik normaal in een delicatessenzaak tegenkom. Het water loopt me in de mond, maar de foto's aan de wand interesseren me ook. Bovendien dwingen de heren mijn ogen er al snel naar toe. “We maken het hier niet mooier dan het is. Het is geen Bertolli reclame”, zegt Bram. Daarmee onderstreept hij de aard van familie Voets. Hard werken met hart voor de zaak, zonder op te scheppen. Toch geven de foto's een romantisch beeld. De bekende SRV-wagen waarmee Cor rondom de Boschweg zijn waren verkocht en wie is dat kleine mannetje met de bakfiets? “Onze Bram. Die ventte toen al, met bloemen”, glimlacht Cor. “En op dié foto zitten we op de zwarte markt in Beverwijk. Daar gingen we toen iedere zondag naar toe.” De zaken lopen op dit moment storm. Vooral de maanden oktober, november en december zorgden – mede door corona – voor een top omzet. Maar in die tijd was Beverwijk pure noodzaak. Cor: “We werkten vaak zeven dagen per week om alles draaiende te houden.”

Oplossen
De 65 is Cor inmiddels gepasseerd en met veel trots ziet hij zijn zoon in het bedrijf werken, maar dat wil niet zeggen dat hij alles loslaat. “Dat valt niet mee he”, gniffelt hij. Nog steeds heeft Cor zijn vaste klanten, voornamelijk in het zuiden van het land en in België. “Hij springt meteen in de auto als er iets opgelost moet worden. Dan rijdt hij zo naar een klant als bijvoorbeeld iets verkeerd geleverd is.” “Ik vind dat wij het moeten oplossen als er iets mis gaat. Dat hoort gewoon zo”, verklapt de nestor zijn werkwijze. Dat heeft er mede voor gezorgd dat het bedrijf zo gegroeid is door de jaren heen.

Mosterd-dille
Cor is niet gemaakt om voor een baas te werken. Als jonge knul versleet hij de ene werkgever na de ander en dus was het voor hem snel duidelijk. De Schijndelaar begon voor zichzelf. Hij reed een melkwijk, ging later werken bij de Kaaskoning, maar kwam er weer achter dat hij het beter zelf kon doen. Zo kwam hij op de markten terecht van Oostelbeers en omstreken – zeventien stuks in totaal – en maakte hij ook naam in Schijndel. Vanaf 2004 trok hij vanuit thuisbasis Lieseind naar de plek waar Voets specialiteiten nu zit: de Heidebloemstraat. Die stap werd gezet omdat de zaken sinds 2003 crescendo gingen door een gouden ei. Cor pakte de kans om mosterd-dille saus te gaan verkopen. Het wordt door de familie gezien als de start van het succes van nu. “Ons logo is enkele jaren geleden vernieuwd”, wijst Don weer naar de wand. “Het schild symboliseert dat wij een familiebedrijf zijn en op de achtergrond zie je een dille-takje.” Dat was me nog niet opgevallen.

Ogen en oren
Cor begon aan de Heidebloemstraat met 300 vierkante meter. Sindsdien is de oppervlakte vertienvoudigd. Dat komt vast en zeker niet door één overheerlijk sausje. “In de tijd dat wij begonnen als groothandel was er nog geen landelijke distributeur van delicatessen”, legt Bram uit. “Producenten waren op zoek naar iemand die hun lekkernijen rond kon brengen. Daar sprongen wij op in. We spraken veel mensen op beurzen en op een gegeven moment verwezen klanten elkaar door naar ons.” Een voorbeeld daarvan is Schulp sappen. Die zochten een goede distributeur. Als ik even later van Don een rondleiding krijg door de magazijnen zie ik een hele rij met... jawel, Schulp. En zo heeft Voets met nog veel meer klanten een lange relatie. Ook met de winkels waar ze aan leveren. Er rijden zeven grote bussen rond en een nieuwe vrachtwagen is onderweg. Bram: “De chauffeurs hebben een belangrijke taak. Ze zijn onze ogen en oren en komen bij dezelfde klanten dus er wordt ook een band opgebouwd. Dat vinden wij belangrijk.” Hij grijpt de kans om ook de rest van het personeel een veer in de broek te steken. “Zonder goed personeel ben je nergens.”

Niet alleen de broers en pa werken namens de familie in de zaak. Moeder Marij komt vaak langs en Brams vrouw Marleen draagt haar steen bij. Ook zijn kinderen rennen er rond. “Die weten inmiddels hoe de pompwagen werkt”, knipoogt Bram. Maar hoe is het om met familie te werken? “Natuurlijk krult het er wel eens”, is Cor reëel. “Maar we komen er altijd uit. Je moet er niet in blijven hangen.” Bram weet het ook goed te relativeren. “Zonder wrijving geen glans en ons doel is gemeenschappelijk.”