Herinneringen ophalen bij Joep van der Heijden

SCHIJNDEL | Henry van Alebeek ging onlangs op bezoek bij Joep van der Heijden. Ze hebben als gemeenschappelijke deler RKSV Schijndel. Tijdens een kopje koffie werd het daarom gezellig, maar Henry wist er ook een mooi interview van te maken onder de naam ‘Hoe ist mé oe?’

Door: Henry van Alebeek

Het is triest weer buiten. Het coronavirus heeft ons fiink in de tang. Zoals ik eerder schreef aan iedereen die onze club een warm hart toedraagt: ‘Wat mis ik jullie.’ En ik niet alleen. Ik heb behoefte aan voetbal en dan bedoel ik niet de troosteloze wedstrijden die momenteel dagelijks je televisie vullen. Ik mis de wedstrijden, de trainingen, de sfeer van ons sportpark en alle emoties daar rondom. Ik mis zelfs het gemopper over wat er allemaal beter kan, maar het meest mis ik de mensen waar je direct mee samenwerkt. De mensen die bijna dagelijks heel betrokken zijn bij onze club. Joep is er een van, ’n verenigingsman in de breedste zin van het woord. Biljarten en jeu de boules hebben ook in georganiseerde vorm gestalte gekregen binnen onze club en het is geen toeval dat Joep er bij betrokken is. Joep is een icoon binnen onze geelblauwe familie, oud eerste elftal speler, later jeugdtrainer, trainer van het 1e, trainer van de lagere senioren. bestuurslid, penningmeester, wedstrijdsecretaris. Ik bel hem op, of het uitkomt dat ik bel en of ik eens langs mag komen voor een kop koffie om eens te horen wat hij allemaal heeft “gehaald” en “gebracht” bij onze vereniging. En wie kan je dan beter bellen voor complimentjes over onze mooie club? Juist ja, Joep van der Heijden. Zoals verwacht krijg ik een enthousiast onthaal en ben ik zeer welkom voor een gezellige middag.

Krantenknipsels
De gehele tafel ligt vol met krantenknipsels, fotoboeken en clubblaadjes (’t Lijntje, red.). Er staan zelfs bekers bij. Het is een gigantische verzameling aan herinneringen en waarderingen die Joep heeft mogen ontvangen. Joep, is een boegbeeld in de club, altijd positief en met alles en iedereen zeer betrokken. Met de jeugd, de jeugdtrainers, het seniorenvoetbal, zijn jeu de boules- en biljartmaatjes en zeer zeker is hij ook bij de wedstrijden van het eerste elftal. Het is dan ook niet verwonderlijk en volkomen terecht, dat hij voor zijn verdienste voor de club menigmaal in het zonnetje is gezet. Erelid, Lid van Verdienste, Kanjer en Knoepert van het Jaar, de gouden verenigingsspeld en tijdens een enorm druk bezochte afscheidsreceptie is hij ook benoemd als Lid in de Orde van Oranje Nassau. Hiervoor ontving hij het alom bekende lintje. Pfff, wat een geweldig mooie verzameling van waardering waar hij dan ook enorm trots op is. Als we samen, uiteraard met zijn vrouw Riet, de herinneringen ophalen, zie ik dat het hem zichtbaar ontroert.

Burgemeester Wijs Wedloop
Joep vraagt aan Riet, om een oude beker te tonen. Een beker die Joep tot zijn eigendom mag rekenen omdat hij drie maal achtereen de Burgemeester Wijs Wedloop heeft gewonnen. Een hardloopwedstrijd door de straten van Schijndel. Joep weet nog in detail de routes te vertellen dat het lijkt of hij de wedstrijden afgelopen periode heeft gelopen en niet in de jaren vijftig. Hij was goed in hardlopen, maar voetballen is dan toch al zijn passie geworden en na een korte hockey-carrière sluit hij aan bij voetbalvereniging Schijndel en wat nu blijkt is dat voor altijd.
Jeugdelftallen waren er vroeger niet veel en de weinige seniorenteams bestonden vooral uit vrienden en familie. Joep vertelt over zijn debuut en tegelijk daarmee zijn mooiste anekdote. Dat hij onverwachts de boodschap kreeg om een dag later mee te spelen met het eerste elftal. Joep moest Jan ”de soep” van Herpen gaan vervangen en hij was niet eens in het bezit van fatsoenlijke voetbalschoenen. Maar Martien “de koster” van Liempd leende hem zijn schoenen en zo kon Joep zijn entree maken in het eerste elftal van “zijn” Schijndel. Dit werd Joep zijn eerste wedstrijd in het eerste van Schijndel, op zestienjarige leeftijd met zijn broers, Toon, Nico en Cor. Menig kampioenschap is behaald en ook beschreven in de talrijke krantenknipsels die voor ons liggen, maar de belangrijkste wedstrijd zegt Joep, was de kampioenswedstrijd in 1965 te Best tegen LEW waar Schijndel won met 4-2 en waar Joep twee doelpunten voor zijn rekening nam. Schijndel promoveerde naar de 2e klasse KNVB.

Joepertest
We zitten nog steeds in 1965. Joep is dan trainer van de A-jeugd en wordt dat jaar ook met zijn jeugdelftal kampioen. Dat jaar behaalt hij ook zijn trainersdiploma’s, die worden gefinancierd door het trainersfonds en die goed waren voor een D- en C licentie. Met de trainerspapieren op zak zal hij de jeugd, de senioren van Schijndel en tussendoor ook nog even Haarsteeg gaan trainen. In die tijd, vertelt Joep lachend, dat de 12 minuten Coopertest word omgedoopt tot de “Joepertest”. Een oud-pupil vertelde me onlangs nog dat Joep ook graag zelf aansloot bij de afsluitende partijtjes op de training, maar dat die vaak heel lang duurden, omdat hij er pas mee stopte als de stand in zijn voordeel stond. Zeg maar gerust dat 1965 een heel druk jaar was voor Joep, want of al die speler- en trainersactiviteiten nog niet genoeg waren, stelde Joep zich ook nog eens beschikbaar voor het bestuur van Schijndel. Een hoofdbestuursfunctie die hij enkele jaren vervuld, totdat hij samen met Toon van Es in januari 1967 ook nog eens voor het karretje word gespannen om de tussentijds ontslagen trainer Ed Laurensen te vervangen bij het eerste elftal. Handen vol dus voor Joep, waar ook nog eens in 1967, het 40-jarig bestaan van de club voorbereid moest worden.

Lagere elftallen, penningmeester en wedstrijdsecretaris
Joep is Joep en dus multi-inzetbaar. Voor alles binnen de club zet hij zijn ziel en zaligheid in. Zijn trainerskwaliteiten zet hij inmiddels voort bij de lagere seniorenelftallen en zijn organisatietalenten worden ingezet bij verschillende functies. Zo was hij een aantal jaren penningmeester en later ook nog eens wedstrijdsecretaris. In die periode bleef hij ook nog steeds zijn successen boeken als trainer en maakte hij de A-jeugd en menig lager elftal kampioen. Ook werden er vele huldigingen verricht van spelers die 250, 400, 500 en zelfs meer wedstrijden voor Schijndel speelden en waarvan Joep die vaak voor het grootste gedeelte allemaal heeft gecoacht. In 1994 beëindigt Joep zijn trainerscarrière en krijgt hij een machtig afscheid als trainer van Schijndel. Met een soort van “in de hoofdrol” komen vrienden en bekenden Joep bedanken.

Zoals ik al eerder vermelde is Joep nog steeds heel betrokken. Hij gaat op tijd een keer biljarten, is betrokken bij de jeu de boules groep en bezoekt hij alle wedstrijden van het eerste. Dichtbij de dug-out van de thuisploeg heeft Joep zijn “eigen” plekje, vanwaar hij bijna alle wedstrijden volgt. Nog steeds is Joep heel begaan met de resultaten van het eerste. Hij geniet van het jeugdig Schijndels aanwas, dat momenteel een kans krijgt in het eerste elftal. De fotoboeken van het feest ter ere van zijn decoratie in de kantine worden nog eens doorgebladerd en de vele bekenden die voorbij komen worden besproken. Een heerlijke middag, herinneringen ophalen samen met Joep en Riet. Wat een fantastische lieve mensen en wat goed om te ervaren dat het goed met ze gaat en dat ze hopen dat ze weer snel naar “hun clubke” mogen.